شبه روشنفکران بی ریشه

اخیرا در جائی مصاحبه ای خواندم از علی میر فطروس. قصد پاسخگوئی به آنچه در مصاحبه مطرح شده ندارم بلکه میخواهم به یک نکته اشاره کنم و آن اینکه بعد از انقلاب 57، عده ای پیدا شدند که برای "نام" ، به روشنفکران و مبارزان قبل از انقلاب حمله کرده و تمامی کج رویهای جمهوری اسلامی را به پای گذشتگان نوشتند. و از انجا که خارج از کشور بسر میبردند میتوانستند بدون دغدغه هر آنچه میخواهند به مذهب حمله کنند و از برکت وجود نشریاتی چون نیمروز و کیهان چاپ لندن به نشر اثارشان بپردازند. از همین رهگذر "روشنفکر" و "محقق" بود که از چپ و راست  سر از این نشریات در میاورد. یکی از این "روشنفکران" بی وطن، ببخشید، دور از وطن همین جناب میرفطروس است که ید بیضائی در به خیال خودش مبارزه با مذهب دارد و از همان سالهای 60 به نگارش جزواتی در این مورد پرداخته و دربخشی از ایرانیان خارج از کشور هم برای خودش جائی باز کرده است. اما یک نکته اساسی وجود دارد و آن این است که چون تمامی گفتنیهای مربوط به مذهب را قبلا امثال کسروی در نوشته هایشان آورده اند لذا دست این جنابان چندان باز نیست و لذا مجبور از تکرار میشوند. جمهوری اسلامی برای این دسته از "روشنفکران" نعمتی آسمانی محسوب میشود دقیقا به همان شکلی که جنگ برای خمینی و نظامش نعمت بود
حوصله میخواهد و وقت تا به نوشته های این طیف پرداخته شود