بیایید با خودمان رو راست باشیم و نگوییم چرا اعراب در مدت کوتاهی اعتراضاتشان به نتیجه میرسد و ما همچنان اندر خم کوچۀ علی خامنه ای هستیم. بیایید بپذیریم که ما ایرانیها رفقای نیمه راهیم و هر کس که خواست در برابر ظلم و ستمی که بر ما میرود قیام کند در ابتدای راه میلیونی از او حمایت میکنیم، اما همینکه راه سخت شد تنهایش میگذاریم و خود را در روزمرگی غرق میکنیم
بعد از کشته شدن عزیزانمان و حبس رهبرانمان چه کردیم؟ ما عادت به استمرار مبارزه نداریم و میخواهیم اگر در روزی به خیابان آمدیم همان روز رژیم را ساقط کنیم و یا به خواسته هایمان برسیم و چون نمیرسیم، میرویم بدنبال نخود سیاه
نگاهی به لینکهای بالاترین و دنباله و آزادگی بیاندازید تا متوجۀ منظورم شوید
خجالت نکشیم دوستان ما سوراخ دعا را گم کرده ایم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر